బిడ్డ పుడితే డబ్బులిస్తారు
పురాతన చర్చి శిఖరాలు, వాటి నుంచి వినిపించే శ్రావ్యమైన ధ్వనులు, మరోవైపు పచ్చదనం సముద్రంలాగా పరుచుకున్న ప్రాంతంలో నివాసం.. ఐర్లాండ్లో జీవితం కనువిందుగా, వీనుల విందుగా ఉంటుంది. బిడ్డ పుడితే అక్కడి ప్రభుత్వం డబ్బులిస్తుంది. నిరుద్యోగులకు భత్యం చెల్లిస్తుంది. ఏ పనినైనా గౌరవిస్తారు.. అంటూ ఐర్లండ్ గురించి ఎన్నో విశేషాలు చెబుతున్నారు ఐ.బి.ఎం. సంస్థలో హార్డ్వేర్ విభాగంలో పనిచేస్తున్న రఘు సింగమనేని.
"వాతావరణం చల్లగా ఉంటుంది కనుక వారానికి రెండుమూడు సార్లు స్నానం చేస్తారంతే. ఆడవారిని ఎంతో గొప్పగా గౌరవిస్తారు. పెళ్లి కన్నా సహజీవనం చేసే పద్ధతే ఎక్కువ. చాలామంది పెళ్లి చేసుకోవడానికి అసలు ఇష్టపడరు. పిల్లలు పుట్టాక విడిపోతే తల్లికి ఉద్యోగం లేకపోతే ఆమెకి ఉచిత వసతిని కల్పిస్తుంది ప్రభుత్వం. పిల్లలకు, ఆమెకు నెలకింతని ఇస్తారు. విద్య, వైద్యం అన్నీ ఉచితమే. ఉద్యోగం ఉన్నా లేకున్నా, బిడ్డ పుడితేచాలు నెలకి 160 యూరోలు ఇస్తుంది ప్రభుత్వం ''
బాగా చదువుకుని, మంచి ఉద్యోగానుభవం ఉన్నా సరే, చేతిలో చిల్లిగవ్వలేని ఒకానొక విచిత్రమైన పరిస్థితిలో నేను ఐర్లాండ్లో అడుగుపెట్టాను. పదిహేను ఇరవై రోజుల తర్వాత అనుకోకుండా ఒక భారతీయుడు, అందునా ఒక హైదరాబాదీ కుర్రాడు కనిపించినప్పుడు ఎంత సంతోషంగా అనిపించిందో చెప్పలేను. అప్పటిదాకా ఎలాగోలా గడుపుతున్న నేను ముందు చేసిన పనేంటో తెలుసా? అతని గదికెళ్లి అన్నం వండించుకుని తినడం!
దాదాపు పదేళ్ల నుంచీ ఐర్లాండ్ రాజధాని నగరమైన డబ్లిన్లో ఉంటున్నాను నేను. ఐరిష్ ప్రజలు చాలా మంచివాళ్లు. అలా ఎందుకంటున్నానంటే నేను అంతకుముందు సింగపూర్లో నాలుగైదేళ్లు ఉండొచ్చాను. అక్కడ జాతి వివక్ష, రకరకాల విద్వేషాలు బాగా ఉండేవి. ఈ పదేళ్లలో ఇక్కడ ఎప్పుడూ నాకు అలాంటి పరిస్థితి కనిపించలేదు. అలాంటి వాతావరణమే ఇక్కడ ఉండదు.
మనలాగా ఇక్కడ విద్య నిర్బంధం కాదు. పద్ధతిగా స్కూలుకు వెళ్లి చదువుకోవడం అనేది ఉండదు. పదో తరగతి పూర్తయితే చాలు 17, 18 ళ్లొస్తే ప్రభుత్వం తప్పనిసరిగా ఉద్యోగం ఇవ్వాలి. లేకపోయినా పదహారేళ్ల తర్వాత సొంతంగా బతకడానికి ఇష్టపడతారు. అలాంటివారికి సాంఘిక సంక్షేమ విభాగం కొంత భత్యం ఇచ్చి పోషణకు సహకరిస్తుంది. మరొకటి - ఏ పనీ ఎక్కువా తక్కువా అని ఉండదు. చేతులతో చేసే ఏ పనినైనా వాళ్లు చాలా గౌరవిస్తారు. నిజానికి ఇక్కడ కార్ డ్రైవర్గానో, భవన నిర్మాణ కార్మికుడిగానో పనిచేసేవారు సాఫ్ట్వేర్ నిపుణుల కన్నా ఎక్కువ సంపాదిస్తారు.
సహజీవనం ఎక్కువ..
ఆధునిక పద్ధతిలో కట్టే ఇళ్లన్నిటినీ కేవలం ఐదారు మోడళ్లలోనే కడతారు. బయల మనకిష్టమైనట్టు మార్చుకోవడానికి, డి జైన్లు పెట్టడానికి వీల్లేదు. లోపల కూడా చిన్న చిన్న మార్పులకు మాత్రమే ప్లానింగ్ కమిషన్ ఆమోదం లభిస్తుంది. దుమ్మూధూళీ వంటివి ఉండవు, వాతావరణం చల్లగా ఉంటుంది కనుక వారానికి రెండుమూడు సార్లు స్నానం చేస్తారంతే. ఆడవారిని ఎంతో గొప్పగా గౌరవిస్తారు. పెళ్లి కన్నా సహజీవనం చేసే పద్ధతే ఎక్కువ. చాలామంది పెళ్లి చేసుకోవడానికి అసలు ఇష్టపడరు. పిల్లలు పుట్టాక విడిపోతే తల్లికి ఉద్యోగం లేకపోతే ఆమెకి ఉచిత వసతిని కల్పిస్తుంది ప్రభుత్వం.
పిల్లలకు, ఆమెకు నెలకింతని ఇస్తారు. విద్య, వైద్యం అన్నీ ఉచితమే. ఉద్యోగం ఉన్నా లేకున్నా, బిడ్డ పుడితేచాలు నెలకి 160 యూరోలు ఇస్తుంది ప్రభుత్వం. అలా పదిహేడేళ్లపాటు ఇస్తుంది. ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా రెండుమూడు నిమిషాల్లో పోలీస్, అంబులెన్స్ అన్నీ వచ్చేస్తాయి. పోలీస్ అంటే దేవుడే ఇక్కడ. మన దేశంలోలా కాదు. ఐర్లండ్ వాసులకు వారంటే చాలా గౌరవం.
"వాతావరణం చల్లగా ఉంటుంది కనుక వారానికి రెండుమూడు సార్లు స్నానం చేస్తారంతే. ఆడవారిని ఎంతో గొప్పగా గౌరవిస్తారు. పెళ్లి కన్నా సహజీవనం చేసే పద్ధతే ఎక్కువ. చాలామంది పెళ్లి చేసుకోవడానికి అసలు ఇష్టపడరు. పిల్లలు పుట్టాక విడిపోతే తల్లికి ఉద్యోగం లేకపోతే ఆమెకి ఉచిత వసతిని కల్పిస్తుంది ప్రభుత్వం. పిల్లలకు, ఆమెకు నెలకింతని ఇస్తారు. విద్య, వైద్యం అన్నీ ఉచితమే. ఉద్యోగం ఉన్నా లేకున్నా, బిడ్డ పుడితేచాలు నెలకి 160 యూరోలు ఇస్తుంది ప్రభుత్వం ''
బాగా చదువుకుని, మంచి ఉద్యోగానుభవం ఉన్నా సరే, చేతిలో చిల్లిగవ్వలేని ఒకానొక విచిత్రమైన పరిస్థితిలో నేను ఐర్లాండ్లో అడుగుపెట్టాను. పదిహేను ఇరవై రోజుల తర్వాత అనుకోకుండా ఒక భారతీయుడు, అందునా ఒక హైదరాబాదీ కుర్రాడు కనిపించినప్పుడు ఎంత సంతోషంగా అనిపించిందో చెప్పలేను. అప్పటిదాకా ఎలాగోలా గడుపుతున్న నేను ముందు చేసిన పనేంటో తెలుసా? అతని గదికెళ్లి అన్నం వండించుకుని తినడం!
దాదాపు పదేళ్ల నుంచీ ఐర్లాండ్ రాజధాని నగరమైన డబ్లిన్లో ఉంటున్నాను నేను. ఐరిష్ ప్రజలు చాలా మంచివాళ్లు. అలా ఎందుకంటున్నానంటే నేను అంతకుముందు సింగపూర్లో నాలుగైదేళ్లు ఉండొచ్చాను. అక్కడ జాతి వివక్ష, రకరకాల విద్వేషాలు బాగా ఉండేవి. ఈ పదేళ్లలో ఇక్కడ ఎప్పుడూ నాకు అలాంటి పరిస్థితి కనిపించలేదు. అలాంటి వాతావరణమే ఇక్కడ ఉండదు.
మనలాగా ఇక్కడ విద్య నిర్బంధం కాదు. పద్ధతిగా స్కూలుకు వెళ్లి చదువుకోవడం అనేది ఉండదు. పదో తరగతి పూర్తయితే చాలు 17, 18 ళ్లొస్తే ప్రభుత్వం తప్పనిసరిగా ఉద్యోగం ఇవ్వాలి. లేకపోయినా పదహారేళ్ల తర్వాత సొంతంగా బతకడానికి ఇష్టపడతారు. అలాంటివారికి సాంఘిక సంక్షేమ విభాగం కొంత భత్యం ఇచ్చి పోషణకు సహకరిస్తుంది. మరొకటి - ఏ పనీ ఎక్కువా తక్కువా అని ఉండదు. చేతులతో చేసే ఏ పనినైనా వాళ్లు చాలా గౌరవిస్తారు. నిజానికి ఇక్కడ కార్ డ్రైవర్గానో, భవన నిర్మాణ కార్మికుడిగానో పనిచేసేవారు సాఫ్ట్వేర్ నిపుణుల కన్నా ఎక్కువ సంపాదిస్తారు.
సహజీవనం ఎక్కువ..
ఆధునిక పద్ధతిలో కట్టే ఇళ్లన్నిటినీ కేవలం ఐదారు మోడళ్లలోనే కడతారు. బయల మనకిష్టమైనట్టు మార్చుకోవడానికి, డి జైన్లు పెట్టడానికి వీల్లేదు. లోపల కూడా చిన్న చిన్న మార్పులకు మాత్రమే ప్లానింగ్ కమిషన్ ఆమోదం లభిస్తుంది. దుమ్మూధూళీ వంటివి ఉండవు, వాతావరణం చల్లగా ఉంటుంది కనుక వారానికి రెండుమూడు సార్లు స్నానం చేస్తారంతే. ఆడవారిని ఎంతో గొప్పగా గౌరవిస్తారు. పెళ్లి కన్నా సహజీవనం చేసే పద్ధతే ఎక్కువ. చాలామంది పెళ్లి చేసుకోవడానికి అసలు ఇష్టపడరు. పిల్లలు పుట్టాక విడిపోతే తల్లికి ఉద్యోగం లేకపోతే ఆమెకి ఉచిత వసతిని కల్పిస్తుంది ప్రభుత్వం.
పిల్లలకు, ఆమెకు నెలకింతని ఇస్తారు. విద్య, వైద్యం అన్నీ ఉచితమే. ఉద్యోగం ఉన్నా లేకున్నా, బిడ్డ పుడితేచాలు నెలకి 160 యూరోలు ఇస్తుంది ప్రభుత్వం. అలా పదిహేడేళ్లపాటు ఇస్తుంది. ఎప్పుడు ఫోన్ చేసినా రెండుమూడు నిమిషాల్లో పోలీస్, అంబులెన్స్ అన్నీ వచ్చేస్తాయి. పోలీస్ అంటే దేవుడే ఇక్కడ. మన దేశంలోలా కాదు. ఐర్లండ్ వాసులకు వారంటే చాలా గౌరవం.
ఐరిష్ సముద్రంలో లిఫీ నది కలిసే దగ్గర ఉంటుంది డబ్లిన్. మధ్య నుంచి ప్రవహించే నది ఊరిని ఉత్తర, దక్షిణాలుగా విడగొడుతుంది. ఉత్తరం వైపంతా శ్రామికులు, దక్షిణం వైపు అంతా ఎగువ మధ్య తరగతి. అయినా నగరంలో ఎటుచూసినా పచ్చదనం తప్ప మరొకటి కనిపించదు. ఊరుఊరంతా పచ్చటి తివాచీ పరిచినట్టుగా ఉంటుంది. పార్కులు, మైదానాలు, పంటపొలాలు.... భూమ్మీద ఆకుపచ్చ రంగంతా అక్కడే పులిమేశాడా దేవుడు అన్నట్టుంటాయి. కౌన్సిల్ ప్రతియేటా ఐదువేల చెట్లను నాటుతుంది, మూడున్నరవేల ఎకరాలకు పైగా స్థలంలోని పార్కుల సంరక్షణ చేస్తుంటుంది. దేశంలోని ముఖ్య పట్టణాలు కార్క్, గాల్వే, వాటర్ఫోర్డ్. నిత్యజీవితంలో అవినీతి ఎక్కడా ఉండదు. పెద్దపెద్ద వైట్ కాలర్ నేరాలు మాత్రం జరుగుతుంటాయి.
బ్రిటిష్ వాళ్లంటే కోపం
మీకో విచిత్రం చెప్పనా? ఐర్లాండ్ అనగానే ఇంగ్లీష్ దేశమనుకుంటారు చాలామంది. కానీ, అది ఇంగ్లీష్ దేశం కాదు. బ్రిటిష్ వారి పాలనలో ఉండటం వల్ల వారికీ మనలాగానే ఇంగ్లీష్ పరిచయం అయ్యింది. 'రిపబ్లిక్ ఆఫ్ ఐర్లాండ్'గా గుర్తింపు తెచ్చుకోవడానికి ఈ దేశం కూడా ఎంతో కష్టపడింది. మనకన్నా ఎక్కువగా వారు బ్రిటిష్వారిని అసహ్యించుకుంటారు. వాళ్ల పేరెత్తితే రక్తం మరిగిపోతుంది ఐరిష్ జనానికి.
వందల ఏళ్ల పాటు సాగిన బ్రిటిష్ పాలనలో ఐరిష్ మాట్లాడితే నాలుక తెగ్గోసేవారట. అందువల్ల ఎక్కువమందికి ఇంగ్లీష్ వచ్చు. మాట్లాడలేకపోయినా అర్థమవుతుంది. కానీ వాళ్లకు అదంటే మాత్రం పడదు. తూర్పు యూరోపియన్ దేశాల నుంచి ఏడాదికి సుమారు ఐదు లక్షల మంది విద్యార్థులు రెండు మూడు నెలల పాటు తమ ప్రాజెక్టు వర్క్ చేయడానికి, ఇంగ్లీష్ నేర్చుకోవడానికి ఐర్లాండ్కు వస్తుంటారు.
అన్నీ దొరుకుతాయి..
మొత్తం తెలుగు జనాభా పదివేలకు పైనే ఉంటుందిక్కడ. ఇండి యన్ స్టోర్లున్నాయి. మొన్నమొన్నటి వరకూ మామూలు బియ్యం దొరికేవి కావు. దాంతో బాస్మతి తినేవాళ్లం. ఇప్పుడు కర్నూలు సోనామసూరి దొరుకుతున్నాయి. 20 కిలోల బస్తా కొనాలంటే 36 యూరోలు పెట్టాలి. బాస్మతి అయితే 30 -32 యూరోలే. ఐదారేళ్ల నుంచి పప్పులు ఉప్పులు పచ్చళ్లు ఆవాలు జీలకర్ర ఒకటేమిటి అన్నీ దొరుకుతున్నాయి.
కందిపప్పు రెండు కిలోల ప్యాక్ ఐదు యూరోలుంటుంది. మన స్వీట్లన్నీ దొరుకుతాయి. బోలెడన్ని ఇండియన్ రెస్టారెంట్లున్నాయి. పాకిస్తాన్ వాళ్లు మొదలెట్టినవి కూడా భారతీయ పేర్లతోనే నడుస్తుంటాయి. వాటినీ ఇండియన్ రెస్టారెంట్లే అంటారు. ఈమధ్యే ఒక టిఫిన్ సెంటర్ ప్రారంభించారు. ఒక మసాలా దోశ 4.99 యూరోలు. ఇడ్లీ సాంబార్ 2.99 యూరోలు. తెలుగువాళ్లం కలిసినప్పుడు సినిమాల గురించి మాట్లాడుకుంటాం. హీరోలకు ప్రత్యేకంగా అభిమానులున్నారు. రెండు ఇస్కాన్ (శ్రీకృష్ణ)' దేవాలయాలున్నాయి. మాకు దగ్గరలో వినాయకుడి గుడి ఉంది.
అందరూ 'బీర'కాయలే...
పురాతన కెథెడ్రల్ చ ర్చి శిఖరాలు, భవనాలు ఇక్కడ కనువిందు చేస్తాయి. పబ్లు, బార్ల వైభవం అయితే ఇక మాటల్లో చెప్పలేం. ఇక్కడివారికి తాగడానికి ఓ కారణం అవసరం లేదు. ఆనందం, విచారం దేన్ని వ్యక్తం చేయడానికైనా వాళ్లు తాగుతారు. మగవాళ్ల కన్నా ఆడవాళ్లే ఎక్కువ తాగుతారు. ఆనందమో విచారమో ఏదీ లేని సాదా స్థితిని వ్యక్తం చేయడానికీ తాగక తప్పదన్నట్టుంటారు. అది అత్యంత సహజం అక్కడ. ఇక తిరగడం అంటే వీరికి ఎంత ఇష్టమో.
పర్యాటక ప్రాంతాల అందాన్ని ఆస్వాదించడానికి మైళ్లకు మైళ్లు నడుస్తుంటారు. సాకర్, ర గ్బీ ఆటలు ఇక్కడి వారికి చాలా ఇష్టం. వాటిని చూడటానికి ఎంత ప్రయాసపడి అయినా వెళతారు. ఐర్లాండ్లో బెట్టింగ్ చట్టబద్ధమే. దానివల్ల గుర్రప్పందాలు, గ్రేహౌండ్ డాగ్ రేసింగ్స్ వంటివి ఒక పెద్ద పరిశ్రమగా వర్థిల్లుతున్నాయి. ఇక్కడి ప్రజలు వేడిగా ఆహారం తిననే తినరు. కారం అస్సలు తినరు. బ్రెడ్, శాండ్విచ్ వంటివే తింటారు. పచ్చికూరల సలాడ్లు, పచ్చిపాలు.... అన్నీ పచ్చివే ఇష్టం. నేనో స్నేహితుణ్ని ఇంటికి భోజనానికి పిలిచాను.
అతను వెళుతూ ఏమన్నాడంటే - '42 ఏళ్ల జీవితంలో ఇదే మొదటిసారి నేను వేడిగా ఆహారం తినడం...' అని! చాక్లెట్లు బాగా తింటారు. మొత్తమ్మీద ఆహారం తక్కువగా ఎక్కువసార్లు తినడం వీరి అలవాటు. మతం పట్ల పెద్ద పట్టింపు ఉండదు. దేవుణ్ని తిట్టినా ఏమీ అనుకోరు. క్రిస్మస్ గొప్పగా చేసుకుంటారు. అదిగాక సెయింట్ పాట్రిక్స్ డేను ఘనంగా చేసుకుంటారు. సాధారణంగా దానధర్మాలు ఎక్కువగా చేస్తారు. తోటి మనిషికి ఎంతయినా సాయం చేస్తారు. సునామీ వచ్చినప్పుడు చూడాలి... మాకు బయట విపరీతమైన మంచు, వాన భారీగా కురుస్తోంది. అయినా సునామీ బాధితులకు సాయం చేయడానికి క్రెడిట్ డెబిట్ కార్డులు, డబ్బులు పట్టుకొని క్యూలలో నిల్చున్నారు దాతలు.
Ireland, beautiful pictures of the Irish countryside and nature
Ireland, beautiful nature and countryside
Ireland, beautiful nature on the Irish Coast
Ireland, green Irish countryside and farmland picture
పచ్చని పర్యాటకం...
ఏడాదికి 9-10 మిలియన్ల పర్యాటకులు ఐర్లాండ్కు వస్తుంటారని అంచనా. వాళ్ల వల్ల సుమారు 2 బిలియన్ యూరోల వ్యాపారం జరుగుతుంది. ఐర్లాండ్ జనాభాలో ఎక్కువమందికి వ్యవసాయమే ప్రధాన వృత్తి. తర్వాత పాల పరిశ్రమ, చాక్లెట్ల ఉత్పత్తి. ముల్లంగి, బార్లీ, ఆలూదుంపలు, ఎర్ర దుంపలు, గోధుమ - విరివిగా పండే పంటలు. బీఫ్, పాల ఉత్పత్తులయితే పొంగిపొర్లుతూ ఉంటాయి.
వేసవిలో 16-17 గంటలు వెలుగుంటుంది. శీతకాలంలో అదే మోతాదులో చీకటి ఉంటుంది. వాటి ప్రకారం పనివేళలను నిర్ణయించుకుంటారు. మా ఊళ్లోని డబ్లిన్ రాజభవనం చూసి తీరవలసిన ప్రదేశం. నార్మన్ల దండయాత్ర తర్వాత వేరే ఏ దాడికీ అవకాశం ఇవ్వకూడదని పటి ష్టంగా 1230లో నిర్మించారా కోటను. స్పైర్ ఆఫ్ డబ్లిన్ (మాన్యుమెంట్ ఆఫ్ లైట్) కూడా అద్భుతం. చారిత్రక ప్రాధాన్యం దృష్ట్యా చూసినా, విద్య, కళలు, ఆర్థికవ్యవస్థల దృష్ట్యా చూసినా ఐర్లాండ్లో డబ్లిన్ ప్రాధాన్యం చాలా గొప్పది.
- అరుణ పప్పు
No comments:
Post a Comment